Türkiye’nin tarım sektörü, yaşadığı çeşitli zorluklarla birlikte farklı bir krizin eşiğine geldi. Çiftçilerin, kendi hayvanlarını güdecek çoban bulmakta zorlandıkları ve bu iş için 100 bin lira gibi yüksek bir maaş önerdikleri haberleri son günlerde gündemi oldukça meşgul ediyor. Peki, bu noktada asıl sorun ne? Neden çoban bulmak bu kadar zor hale geldi? Bu soruların yanıtları, tarımdan hayvancılığa, göç olgusundan sosyal yapıya kadar geniş bir spektrumda gizli. İşte bu karmaşık sorunun arka planında yatan bazı nedenler.
Çobanlık, geçmişte Türkiye’de köy yaşamının vazgeçilmez mesleklerinden biriyken, günümüzde hala göz ardı edilen bir meslek olarak öne çıkıyor. Genç neslin tarım ve hayvancılığa yönelik ilgisinin azalması, büyük ölçüde şehirleşmenin ve sanayileşmenin etkisiyle oluştu. Büyük şehirlerdeki yaşam standartlarının ve ekonomik fırsatların cazibesi, gençlerin köylerdeki geleneksel meslekleri tercih etmemesine yol açıyor. Çobanlık, zor bir iş olması ve uzun saatler çalışma gerektirmesi nedeniyle gençler arasında tercih edilmeyen bir meslek haline geldi. Bu durum, özellikle çiftçilerin hayvancılık faaliyetlerini sürdürebilmeleri açısından büyük bir tehdit oluşturuyor.
Bir çobanın 100 bin lira gibi bir maaşla çalışacağı ilanı, pek çok kişi için son derece cazip görünse de, ilanın iç yüzü farklı bir gerçeği ortaya koyuyor. Çiftçilerin, çoban bulmakta yaşadıkları zorluklar, yüksek maaş tekliflerini de içeren derin ekonomik ve sosyal meselelerin bir yansıması. Güvenli bir yaşam sunmayan, zorlu doğa koşulları ve bitmeyen mesai saatleri, çobanlık mesleğinin çekiciliğini azaltıyor. Çobanlar için, sürdürülebilir bir yaşam modeli oluşturulmadığı takdirde, yalnızca yüksek maaşlar vermekle sorunun çözülmesi mümkün görünmüyor.
Öte yandan, son yıllarda Türkiye’de tarım sektöründe yaşanan dalgalanmalar ve hayvancılıkta karşılaşılan zorluklar, çiftçilerin maliyetlerini artırıyor. Yüksek enflasyon ve girdi maliyetlerindeki artış, çiftçilerin kâr marjını düşürüyor. Dolayısıyla, çobanlık yapacak bireylere sunulan yüksek maaşların sürdürülebilirliği de büyük bir soru işareti haline geliyor. Yetişmiş iş gücünün kalmadığı bu şartlarda, tarım ve hayvancılık alanında yapılan diğer meslekler de ciddi tehlike altında kalmış durumda.
Sonuç olarak, çobanlık gibi geleneksel mesleklerin yaşadığı bu dönüşüm ve zorluklar, Türkiye’nin tarım politikalarının yeniden gözden geçirilmesi gerektiğini gösteriyor. Tarım alanında yenilikçi çözümler ve motivasyon sağlayıcı teşvikler oluşturulmadan, yüksek maaşların da çözüm olmayacağı aşikar. Bu krizin çözümü, yalnızca çoban maaşlarının artırılmasıyla değil, aynı zamanda tarım ve hayvancılık sektörünün yeniden canlandırılmasına yönelik köklü değişikliklerin hayata geçirilmesiyle mümkün olacaktır.
Çiftçiler, yalnızca hayvanlarını güdecek çobanlar değil, aynı zamanda tüm tarım ve hayvancılık süreçlerinde onlarla birlikte çalışacak nitelikli iş gücüne ihtiyaç duyuyor. Bu bağlamda, eğitim programları ve tarımsal destek projelerinin artırılması, bu mesleklerde aktif olarak çalışan insan sayısını artırabilir. Ancak bu değişim, eğitime ve sağlanan teşviklerin kalitesine bağlıdır. Eğer toplum olarak köy hayatına, çiftçiliğe ve bu değerli mesleklere kayıtsız kalmaya devam edersek, yüksek maaşlarla bile çoban bulmak zorlaşmaya devam edecektir.
Dolayısıyla, bu sorunun köklü bir şekilde ele alınması, yalnızca ekonomik bir zorunluluk değil, aynı zamanda Türk tarımının geleceği için de hayati önem taşıyor. Yetişmiş, bilinçli ve motivasyonu yüksek bir iş gücü ile bu sektörde sürdürülebilir başarılar elde etmek mümkün görünüyor. Ancak bunun gerçekleşmesi için herkesin üzerine düşeni yapması, eski değerleri yeniden hatırlaması ve geleceğe yönelik sürdürülebilir çözümler üretmesi gerekiyor.
